Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз муҳимтарин ва муқаддастарин ҷашнҳои миллии кишварамон ба ҳисоб рафта, он ҳамасола 9-уми сентябр таҷлил мегардад ва рамзи ба даст овардани соҳибихтиёрӣ, озодӣ ва истиқлолияти сиёсиву иқтисодии Тоҷикистони азизамон мебошад.

Рӯзи 9 сентябр дар таърихи Тоҷикистони навин як санаи муҳим ва рамзи муқаддас буда, ин рӯз бо эълон шудани Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон дар соли 1991 алоқаманд мебошад, ки он марҳалаи муҳими таърихии ташаккули давлату миллат ба шумор меравад.

Пас аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ, Ҷумҳурии Тоҷикистон 9 сентябри соли 1991 расман истиқлолияти давлатии худро эълон намуд. Ин рӯз дар таърихи халқи тоҷик ҳамчун оғози марҳилаи нав — сохти давлатдории миллӣ ва мустақилият абадӣ сабт гардид.

Солҳои аввали истиқлолият барои кишвар хеле душвор буданд. Ҷанги шаҳрвандии дохилӣ (1992–1997) як фоҷиаи бузург буд, ки ба рушди иҷтимоӣ ва иқтисодӣ таъсири манфӣ расонид. Аммо баъдтар бо заҳмати мардуми кишвар ва раҳбарии роҳбарияти сиёсӣ, фарзонафарзанди миллати тоҷик муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сулҳу субот барқарор гардида, Тоҷикистон ба роҳи созандагӣ қадам гузошт. Самти асосии пас аз истиқлолият, ки Тоҷикистон бо он рӯ ба рӯ шуд, ин таҳия ва созмони амиқ ва устувори давлату миллат буд. Пешбурди иқтисоди кишвар ва рушди соҳаҳои гуногун мисли маориф, тандурустӣ ва инфраструктураи замонавӣ дар давраи истиқлолият хеле муҳим гардид. Истиқлолият Тоҷикистонро ба як марҳалаи нави таърихӣ ворид намуд. Агарчӣ дар оғози истиқлолият кишвар бо мушкилоти иқтисодӣ ва сиёсӣ рӯ ба рӯ шуд, вале тадриҷан бо таъмини сулҳ, гузариш ба демократия ва рушди соҳаҳои гуногун Тоҷикистон ба пешрафтҳои назаррас ноил гардид.

Рӯзи 9 сентябр ҳар сол бо ҷалби аҳли ҷомеа, баргузории чорабиниҳо ва эътирофи дастовардҳои кишвар ҷашн гирифта мешавад. Дар ин рӯз ҳамчунин корнамоии фарзандони хирадманд ва қаҳрамонҳои миллат, ки барои истиқлолияти Тоҷикистон саҳм гузоштанд, ёд мешаванд.

Ҳар сол, дар хиёбонҳо ва майдонҳои шаҳру ноҳияҳои Тоҷикистон маросимҳои тантанавӣ баргузор мегарданд. Ҷамъомадҳои расмии сиёсӣ, намоишҳои фарҳангӣ ва маъракаҳои иҷтимоӣ марҳилаи муҳим дар таҷлил аз ин рӯз мебошанд.

Истиқлолият ба Тоҷикистон имкон дод, ки худаш роҳҳои рушди иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии худро интихоб кунад. Тоҷикистон, ки дар замони Шӯравӣ як қисми Иттиҳоди Шӯравӣ буд, акнун имконияти мустақилии барномасозӣ ва беҳбудии ҳаёти шаҳрвандони худро дошт.

Рӯзи 9 сентябр барои мардуми Тоҷикистон як рӯзи муборак ва пураҳамият аст, ки на танҳо ба хотири ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ, балки барои эҳсоси ватандӯстӣ, якдигарфаҳмӣ ва ҳамгироии миллии бештар мебошад. Истиқлолият барои мардуми тоҷик на танҳо як воқеаи таърихӣ, балки имконияти воқеӣ барои эҳёи фарҳанг, забон, арзишҳои миллӣ ва рушди давлатдории мустақил мебошад.

Имрӯз, таҳти роҳбарии хирадмандонаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон ба сӯи таҳким ва рушду нумӯи давлату миллат талош меварзад. Бо кӯмакҳои ҳамаи мардум ва бо роҳбарии Пешвои миллатамон, Тоҷикистон имрӯз ба як кишваре табдил ёфтааст, ки дар он субот, оромӣ ва рушд таъмин шудааст.      

Бидуни шубҳа, истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз дастоварди муҳими таърихи миллӣ ва давлати тоҷикон мебошад, ки дар таъмини рушди кишвар ва қудрати миллӣ аҳамияти бесобиқа дорад.

Лоиқ Ҳалимов, н.и.и., дотсент, мудири кафедраи фаъолияти бонкӣ